Het eerste weekje Ethiopië!
22 November 2014 | Ethiopië, Debre Zeyit
Selamnes/Selamno!
Inmiddels zit ik alweer ruim een week in het prachtige bergachtige Ethiopië en is het hoognodig tijd voor een reisverslagje! Mijn allereerste vliegtuig rit zit er op en moet eerlijk zeggen dat het me alles mee viel. Nou valt het bij mij al snel mee zolang de stoelen maar zacht zijn en er eten is, en dat was er! Hoewel het vliegtuig eten niet je-van-het-is was het toch aardig binnen te houden op de vieze aubergine salade na (wat meer op snot leek dan wat anders).. Turbulentie hadden we meteen de eerste vlucht al dus daar ben ik ook gelijk aan gewend!
Na een totale reis van ongeveer 10 uur kwamen we ‘s nachts aan op het vliegveld in Addis Abeba en werden we opgehaald door de eigenaren van de compound in Debre Zeyt waar ik samen met drie studiegenoten twee maanden zal verblijven. Onderweg heb ik gelijk kennis kunnen maken met de prachtige Afrikaanse wegenbouwkunsten die meer op een lanceerbaan lijken. Oneffenheden, gaten, nog diepere gaten en…. hyena’s! Ja die kwamen we gelijk al tegen!
Deze eerste week hebben we vooral de omgeving verkend. Op de compound hebben we kennis gemaakt met de Ethiopische medewerkers en door stagebegeleider Pim zijn we rondgeleid in het centrum van Debre Zeyt. De lokale markt, veel kleine suupparmaarkeettii’s, lekkere en spot goedkope maaltijden in lokale restaurantjes, huisjes en winkeltjes gebouwd van golfplaten, paard met wagen, pakezels, bajaj’s en mini-busjes als openbaar vervoer en vooral veel koffie. De lokale bevolking is hier ontzettend aardig en gastvrij en we hebben dan ook al meerdere traditionele koffie rituelen meegemaakt. Ik ben helemaal geen koffiefanaat maar heb inmiddels in deze week al meer koffie gedronken dan ik totaal in mijn hele leven gedronken heb. Zelf gebrande koffiebonen, zelf vermaalt en klaargemaakt tot een lekker sterk bakkie pleur. Geen Nederlands kopje koffie die maar voor de helft gevuld is. Nee hier worden ze tot de nok toe gevuld zodat het zeker is dat de geest uit het kopje is. Bij de koffie krijg je stukken brood, banaan, aardappel of maïskolf geserveerd en als je het op hebt ben je binnen een oogwenk weer voorzien van nieuw eten. Ik had gedacht wel wat af te vallen hier in Afrika, maar als het zo door gaat is de kans groot dat ik 10 kilo dikker terug kom over twee maanden!
Op de tweede dag hebben we een rondleiding gehad bij Alfa Farm. Dit is een door Nederlanders en enkele Ethiopische medewerkers gerunde Fodder&Dairy Farm die Nederlandse melkkoeien (Holstein) hebben geïmporteerd om de melkproductie te verhogen aangezien Ethiopische koeien weinig melk geven. Onderweg van Alfa terug naar de compound hebben we meteen gebruik gemaakt van het openbaar vervoer en ons record ‘zoveel mogelijk mensen in 1 Bajaj’ gevestigd op 7 mensen in 1 Bajaj. Een Bajaj is een TukTuk en ja die zijn niet groot.. Maar kennelijk groot genoeg want gedurende de week hebben we het dit record alweer verbroken en staat die nu op 8 personen opgepropt in 1 Bajaj! Naast Alfa Farm hebben we deze week ook een kijkje genomen bij Hidi, een Farm en Health Center die in the middle of nowhere van Ethiopië ligt en ook Nederlandse eigenaren kent. Een mooi bedrijf die bestaat uit een kleinschalige health center waar medische hulp wordt verleend, een aantal hectare land waar gewassen op worden verbouwd en een (melk)koeienstal die een 10-jarig fokprogramma kent om een kruising te fokken die veel melk levert en weinig last van ziektes heeft (speciaal voor de lokale bevolking die deze kruising kan kopen en er zo op vooruit gaat). Voor het koeienproject waar Martijn en ik ons mee bezig houden tijdens de stage was dit wel een interessant bezoekje, al helemaal nu blijkt dat één van de medewerkers graag onderzoek wil doen naar de productiviteit/opbrengst van lokale koeienboeren en onze hulp daarvoor heeft ingeroepen!
Inmiddels zijn we na een weekje redelijk ingeburgerd en helpen we nu ’s ochtends mee op de compound en ’s middags werken we aan de projecten. Tollo tollo (snel snel) doen ze hier niet aan, waar ik het overigens prima in kan vinden. Hier voeren 2 personen het werk uit en kijken de 2 anderen gezellig toe hoe ze op hun dooie gemakje aan het stukadoren zijn. Wij hebben de taak gekregen om de kippen en kuikens te verzorgen en de buitenkant van de kozijnen en deuren van ‘the office’ te verven. Ja jullie zullen al denken:Een vrouw en verven? Ja het gebeurt hier echt, en het zal vast geen verrassing wezen dat er bij mij meer grijze verf op mijn handen en kleren zit dan op het kozijn..
Iedere dag wakker worden in het zonnetje (25-30 graden) tussen de landerijen en bergen, het werk in Afrikaans tempo uitvoeren en ondertussen lekker bruin bakken. Ja Afrika bevalt me wel!, batam conjo (heel goed)! Nog 8 weken te gaan, nog vele wensen te vervullen en nog veel te doen. Die twee maanden gaan zoals het er nu uit ziet wel goed komen!
Tot het volgende reisverslag!
Liefs Mandy
Inmiddels zit ik alweer ruim een week in het prachtige bergachtige Ethiopië en is het hoognodig tijd voor een reisverslagje! Mijn allereerste vliegtuig rit zit er op en moet eerlijk zeggen dat het me alles mee viel. Nou valt het bij mij al snel mee zolang de stoelen maar zacht zijn en er eten is, en dat was er! Hoewel het vliegtuig eten niet je-van-het-is was het toch aardig binnen te houden op de vieze aubergine salade na (wat meer op snot leek dan wat anders).. Turbulentie hadden we meteen de eerste vlucht al dus daar ben ik ook gelijk aan gewend!
Na een totale reis van ongeveer 10 uur kwamen we ‘s nachts aan op het vliegveld in Addis Abeba en werden we opgehaald door de eigenaren van de compound in Debre Zeyt waar ik samen met drie studiegenoten twee maanden zal verblijven. Onderweg heb ik gelijk kennis kunnen maken met de prachtige Afrikaanse wegenbouwkunsten die meer op een lanceerbaan lijken. Oneffenheden, gaten, nog diepere gaten en…. hyena’s! Ja die kwamen we gelijk al tegen!
Deze eerste week hebben we vooral de omgeving verkend. Op de compound hebben we kennis gemaakt met de Ethiopische medewerkers en door stagebegeleider Pim zijn we rondgeleid in het centrum van Debre Zeyt. De lokale markt, veel kleine suupparmaarkeettii’s, lekkere en spot goedkope maaltijden in lokale restaurantjes, huisjes en winkeltjes gebouwd van golfplaten, paard met wagen, pakezels, bajaj’s en mini-busjes als openbaar vervoer en vooral veel koffie. De lokale bevolking is hier ontzettend aardig en gastvrij en we hebben dan ook al meerdere traditionele koffie rituelen meegemaakt. Ik ben helemaal geen koffiefanaat maar heb inmiddels in deze week al meer koffie gedronken dan ik totaal in mijn hele leven gedronken heb. Zelf gebrande koffiebonen, zelf vermaalt en klaargemaakt tot een lekker sterk bakkie pleur. Geen Nederlands kopje koffie die maar voor de helft gevuld is. Nee hier worden ze tot de nok toe gevuld zodat het zeker is dat de geest uit het kopje is. Bij de koffie krijg je stukken brood, banaan, aardappel of maïskolf geserveerd en als je het op hebt ben je binnen een oogwenk weer voorzien van nieuw eten. Ik had gedacht wel wat af te vallen hier in Afrika, maar als het zo door gaat is de kans groot dat ik 10 kilo dikker terug kom over twee maanden!
Op de tweede dag hebben we een rondleiding gehad bij Alfa Farm. Dit is een door Nederlanders en enkele Ethiopische medewerkers gerunde Fodder&Dairy Farm die Nederlandse melkkoeien (Holstein) hebben geïmporteerd om de melkproductie te verhogen aangezien Ethiopische koeien weinig melk geven. Onderweg van Alfa terug naar de compound hebben we meteen gebruik gemaakt van het openbaar vervoer en ons record ‘zoveel mogelijk mensen in 1 Bajaj’ gevestigd op 7 mensen in 1 Bajaj. Een Bajaj is een TukTuk en ja die zijn niet groot.. Maar kennelijk groot genoeg want gedurende de week hebben we het dit record alweer verbroken en staat die nu op 8 personen opgepropt in 1 Bajaj! Naast Alfa Farm hebben we deze week ook een kijkje genomen bij Hidi, een Farm en Health Center die in the middle of nowhere van Ethiopië ligt en ook Nederlandse eigenaren kent. Een mooi bedrijf die bestaat uit een kleinschalige health center waar medische hulp wordt verleend, een aantal hectare land waar gewassen op worden verbouwd en een (melk)koeienstal die een 10-jarig fokprogramma kent om een kruising te fokken die veel melk levert en weinig last van ziektes heeft (speciaal voor de lokale bevolking die deze kruising kan kopen en er zo op vooruit gaat). Voor het koeienproject waar Martijn en ik ons mee bezig houden tijdens de stage was dit wel een interessant bezoekje, al helemaal nu blijkt dat één van de medewerkers graag onderzoek wil doen naar de productiviteit/opbrengst van lokale koeienboeren en onze hulp daarvoor heeft ingeroepen!
Inmiddels zijn we na een weekje redelijk ingeburgerd en helpen we nu ’s ochtends mee op de compound en ’s middags werken we aan de projecten. Tollo tollo (snel snel) doen ze hier niet aan, waar ik het overigens prima in kan vinden. Hier voeren 2 personen het werk uit en kijken de 2 anderen gezellig toe hoe ze op hun dooie gemakje aan het stukadoren zijn. Wij hebben de taak gekregen om de kippen en kuikens te verzorgen en de buitenkant van de kozijnen en deuren van ‘the office’ te verven. Ja jullie zullen al denken:Een vrouw en verven? Ja het gebeurt hier echt, en het zal vast geen verrassing wezen dat er bij mij meer grijze verf op mijn handen en kleren zit dan op het kozijn..
Iedere dag wakker worden in het zonnetje (25-30 graden) tussen de landerijen en bergen, het werk in Afrikaans tempo uitvoeren en ondertussen lekker bruin bakken. Ja Afrika bevalt me wel!, batam conjo (heel goed)! Nog 8 weken te gaan, nog vele wensen te vervullen en nog veel te doen. Die twee maanden gaan zoals het er nu uit ziet wel goed komen!
Tot het volgende reisverslag!
Liefs Mandy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
